Τα παιδιά ταξιδεύουν στο Τζιτζικιστάν...

Τα παιδιά έχουν ανάγκη από μία μπασκέτα,μία απέραντη θάλασσα,  έχουν δικαίωμα στον ήλιο και στις μυρωδιές του καλοκαιριού...

Τα παιδιά έχουν ανάγκη την μουσικές και ήχους για το μέλλον, τα όμορφα λόγια και τις γλυκιές νότες μια συζήτησης...

Τον απόηχο του απομεσήμερου, τα γιασεμιά και την μυρωδιά της ντοματοσαλάτας...

Δεν έχουν ανάγκη τα δηλητήρια των μεγάλων που φολιάζουν τις ψυχές τους, την μαυρίλα του υπογείου της ψυχής μας, την απίστευτη βλακεία του είναι μας...

Μπορούν να δουν μέσα και πέρα από εμάς, να ξεχάσουν τον χώρο και τον χρόνο, να ταξιδέψουν σε άλλες εποχές και κόσμους...

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο, δυο καρδιές με έναν ήλιο στην μέση...
Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..

Τα παιδιά μπορούν να μετατρέψουν ένα σύννεφο σε ήλιο και μια παγοθύελλα σε παιχνίδι με παγωτά!

Να χορέψουν με τα τζιτζίκια και τους καλικάντζαρους ένα ροκ εντ ρολ της χαράς!

Να γράψουν γράμματα στους κατοίκους του Αβγατηγανιστάν, του Τζιτζικιστάν και της Φιλανθίας, ανταλλάσσοντας συνταγές και σπόρους!

Να αλλάξουν τον κόσμο με μια νέα ματιά!!!!