δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Ναι,γιατί πολλές φορές η ζωή μας παύει να είναι η δική μας και γίνεται των άλλων.... Τόσα φορτία που κουβαλάμε και είναι των άλλων, τόσες ιδέες και σκέψεις.... Πώς θα αποτινάξουμε από πάνω μας το βάρος της ύπαρξης ή ακόμα χειρότερα της μη ύπαρξης των άλλων; Γιατί κάποιες φορές νιώθουμε πως λυγάμε κάτω από την πίεση επειδή η λύτρωση θα ήταν να ζούμε τη ζωή των άλλων, με τα συναισθήματα που θα ήθελαν οι άλλοι να νιώθουμε, με τις ιδέες που θα ήθελαν οι άλλοι να κουβαλάμε, με τα χορευτικά βήματα που θα ήθελαν οι άλλοι να προβάρουμε στη σκηνή της ζωής..... Μα γίνεται αυτό; Να χορεύουμε μόνοι μας, χωρίς τα dna- φορτία, χωρίς τα του ίδιου μας του εαυτού τα βαρίδια; Πώς η ζωή των άλλων θα γίνει δική μας;;;;