δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Το πρωί αυτής της ηλιόλουστης Κυριακής, πήρα την τσάντα μου με το νερό μου, τα φρούτα μου και ξεκίνησα να περπατάω από την πάνω πλευρά του Κάστρου προς το Δασύλλιο! Η φύση έχει οργιάσει, λουλούδια πετάγονταν από παντού με κίτρινα και πορτοκαλί χρώματα και γέμιζαν την ματιά μου με αισιοδοξία, πουλάκια πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου, χορταράκια πετάγονταν, σαυρούλες, η χαρά της αναγέννησης παντού! Προχωρώντας στα μονοπάτια, αντάμωνα με κόσμο που δεν ήξερα, αλλά χαιρετιόμασταν με χαρά και με μία συνενοχή του τύπου «α! και σεις περπατάτε, δω σε αυτά τα μονοπατάκια…!». Σε πολλά μονοπάτια ήμουν μόνη μου και απολάμβανα την ησυχία, την μυρωδιά των δέντρων και το φως του ήλιου που έλουζε το πρόσωπό μου, με απίστευτη ευχαρίστηση. Έπειτα, άρχισα να κατεβαίνω προς την Καρόλου, πέρασα από την παλιά μου γειτονιά και από την Ρόδου, όπου εκεί συνέβη το πρώτο γεγονός που έδωσε ξεχωριστό νόημα στην μέρα μου. Ένας ηλικιωμένος κύριος, καθόταν έξω από το σπιτάκι του, στο πεζοδρόμιο και άκουγε έν