Α-νόητες ερωτήσεις κοντά στο θαλάσσιο μονοπάτι του φεγγαριού...........


Ποιος είναι ο θαλάσσιος δρόμος του φεγγαριού; Και πού πάει;
Πού μας οδηγεί η μυρωδιά της θαλάσσιας αύρας;
Πώς εξηγείται η αίσθηση της απόλυτης απουσίας από το είναι μας, μέσα στο νερό;
Γιατί το μπλε μας τραβάει σαν μαγνήτης στο κέντρο της γης;
Πώς αδειάζει το μυαλό μέσα στο νερό τόσο απλά;
Γιατί όταν πιεζόμαστε να μην βουτάμε τις σκέψεις μας σε κουβάδες με θαλασσινό νερό;
Πώς γίνεται οι πολυκατοικίες να κρύβουν τα ηλιοβασιλέματα ή μάλλον γιατί κάποιος ήθελε να κρύψει τα ηλιοβασιλέματα και τις ανατολές;
Είναι οι σκέψεις μας κουτιά που τα έχουν κλείσει ή ανοίγουν και σκορπίζονται στον άνεμο;
Ποιος έμαθε πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά, που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει και γιατί δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα;
Είμαστε ξεχαρβαλωμένες κιθάρες και ο Γιάννης ο φονιάς ήταν παιδί μιας Πατρινιάς;

Πότε κατάλαβες τον έρωτα στα μάτια του και πόσο καιρό θα κάνεις να ξεχάσεις το βλέμμα του;
Πότε θα κάνει ξαστεριά και ποια είναι επιτέλους αυτά τα χρόνια και τα ζαμάνια;
Πού πάει η αγάπη όταν φεύγει;
Και άραγε θα σε ξαναδώ κάτω από το μαξιλάρι που είναι ένα βαθύ πηγάδι;
Έχει κανένα νόημα να σου ξαναμιλήσω και τι παραζάλη υπάρχει στο κεφάλι μου;
Βγάλτε σεις συμπέρασμα από όλο αυτό το κατεβατό!!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο αέρας της πόλης

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει, όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα...

Η δύναμη της ουτοπίας...