Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι από όνειρα.............

Pierrot le fou....

Μήπως θέλουμε μόνο αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε και όταν συνειδητοποιούμε ότι χάνουμε οριστικά κάτι, αρχίζουμε και τρελαινόμαστε; Και κάνουμε τελείως λάθος σκέψεις, αναρωτιόμαστε αν θα ταιριάζαμε με ανθρώπους που κάποτε θελήσαμε αλλά μετά καταλάβαμε ότι έχουμε τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψης και ζωής;

Υπερέχει ο έρωτας από τις ανάγκες και το πλάνο πορείας του καθενός ή αυτό που προέχει για τους πιο πολλούς είναι να εκπληρώσουν το χρονοδιάγραμμα της ζωής τους; Τα κουτάκια οικογένεια, δουλειά, χρήμα, κτήματα, σκυλιά- γατιά;

Πώς μπορείς να ξέρεις αν κάποιος όντως είναι ερωτευμένος μαζί σου ή αν απλά θέλει να σε εντάξει στο πλαίσιο της καλοκουρδισμένης ζωής του, γιατί αυτό θα αποβεί συμφέρον και για τον ίδιο αλλά και για σένα; Επειδή χτυπάει το καμπανάκι της ηλικιακής "αποκατάστασης";

Όσο και αν μερικές φορές η λογική μου κινείται σε επίπεδα πολύ διαφορετικά, με χαροποιεί ιδιαίτερα αυτό το γεγονός..Γιατί, ποτέ δεν θέλησα να είμαι ένα γρανάζι σε αυτή την μηχανή αναπαραγωγής και παραγωγής, θα ήθελα να κάνω παιδιά επειδή το θέλω εγώ και όχι η κυρα-κοινωνία, με τα ταγέρ της και τον κότσο της, που μας κοιτά από μια γωνιά και μας περιγελά...

Τα όνειρά μου να είναι όνειρα και του άλλου, που θα είναι δίπλα μου και όχι να με βλέπει σαν το σκεύασμα που θα τον βοηθήσει να επεκτείνει το όνομά του και την "τιμή" του....

Η έμπνευσή μου να είναι αυτός και εγώ η δικιά του και όχι να είμαι ένα κουτάκι ακόμα που κάποιος θα του βάλει ένα Χ: συζυγικά καθήκοντα Χ, σεξουαλική ικανοποίηση Χ, αναπαραγωγή Χ.

Δεν θέλω να είμαι το Χ σε κανένα κουτάκι, θέλω να είμαι το + και το παράλληλα του άλλου....