Άγρια των άστρων μουσική...........

Κοίταξε τα αστέρια και ένιωσε μια άγρια χαρά....Άκουσε ήχους ξεχασμένους από την ιστορία της ζωής του....
Ήθελε να περάσει στο απέναντι μονοπάτι, αλλά τον εμπόδιζε ο αντίλαλος των σκέψεών του, σκοτεινά χέρια τον άγγιζαν και τον πήγαιναν πίσω, σε μια απόκοσμη σπηλιά, ενώ μπροστά έπεφτε άπλετο φως, σ'ένα ξέφωτο...
Η ανύπαρκτη πατρίδα των ονείρων του, χανόταν μέσα σε μία μέθη αντικρουόμενων εικόνων... Η αιώνια, αβάσταχτη πάλη της ύπαρξης με το τώρα....
Μία ακτίνα φως έπεσε πάνω στο πρόσωπό του, τον φώτισε και του είπε: " Εσύ μπορείς να αλλάξεις τον ρου των μικρών ζιζανίων στο κεφάλι σου, εσύ μπορείς να αγαπήσεις την άτυχη ζαριά σου και να την κάνεις κάτι διαφορετικό... Εμείς, δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε, αλλά μπορούμε να σε παρατηρούμε, να είμαστε κοντά, να σε πιστεύουμε, όχι να σε λυπόμαστε, δεν θέλουμε να σε οικτίρουμε ούτε απλά να σου δείχνουμε συμπάθεια, θέλουμε να σε βλέπουμε να τζογάρεις στο όνειρό σου, όποιο και να είναι αυτό, όχι στον εφιάλτη σου!"
Και έγινε η αχτίδα ένα κοπάδι από άπειρες, ατέρμονες χαρές, εικόνες αγάπης, φιλιά από λουλούδια, μυρωδιά από γιασεμιά, σκηνές από ασπρόμαυρες, αγαπημένες ταινίες, χάδια της μάνας, ηλιοβασιλέματα χωριών, βήματα από χορούς και τον περικύκλωσαν, τον τράβηξαν, τον έσυραν.....
Μακριά, κάπου καλύτερα........... Κάπου αλλού............. Γιατί, όλοι, μπορεί να είμαστε σαράβαλα, αλλά μπορούμε να τσουλάμε, σφυρίζοντας το παρακάτω......