Σαν να'μουν άλλος και όχι εγώ...............



Όσο και αν κανείς προσέχει, όσο και αν το κυνηγά, πάντα, πάντα, θα είναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει.............


Δεύτερη ζωή δεν έχει για να χαίρεσαι την κάθε στιγμή με τους φίλους σου, με τους ανθρώπους που αγαπάς, για να λες ότι σκέφτεσαι χωρίς περιστροφές, όταν αξίζει να το πεις και όταν νιώθεις ότι μπορείς να το πεις ....

Δεύτερη ζωή δεν έχει για να κοιτάς το ηλιοβασίλεμα και να νιώθεις πως εισχωρεί κάθε μικρομόριό του μέσα σου και σε γεμίζει χρώματα....

Δεύτερη ζωή δεν έχει για να διορθώσεις τα λάθη σου και να μάθεις μέσα από αυτά, να ακούς τους άλλους, να αφουγκράζεσαι τις σκέψεις τους και να μάθεις να τους αγαπάς γι 'αυτό που είναι και όχι για το τι θα ήθελες να είναι....

Δεύτερη ζωή δεν έχει για να πεις Σ'ΑΓΑΠΩ, ΣΕ ΜΙΣΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΛΕΨΩ, ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ....

Δεύτερη ζωή δεν έχει για να ακούς τον ήχο των κυμάτων, να απολαμβάνεις ένα ποτήρι κρασί, έναν καλό μεζέ, να γελάς, να χορεύεις, να φιλάς, να ερωτεύεσαι, να υπάρχεις!!!!!

Δεύτερη ζωή δεν έχει για να αλλάξεις το ποιος είσαι, γι' αυτό ζήσε!!!!!




Σχόλια

  1. Ανώνυμος5 Δεκεμβρίου 2012 στις 12:44 π.μ.

    Ευθυμία μου έιναι υπέροχο!Τι ωραία που γράφεις και πόσο δίκιο έχεις...η ζωή μας είναι μία το πιο ανεκτίμητο δώρο που μας έχουν χαρίσει για αυτο πρέπει να το χαρούμε με όσα μας προσφέρει!καλά και κακά.Το πιο σημαντικό είναι να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σε αγαπάνε...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. νέα αρχή5 Δεκεμβρίου 2012 στις 12:48 π.μ.

    απλά ρε Χαρούλα,το ξεχνάμεεεεε νομίζω!!!λοβ γιου μαι φριεντ!!χεχε φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος6 Δεκεμβρίου 2012 στις 1:24 π.μ.

    απολαμβάνω να διαβάζω τις σκέψεις σου...μπράβο χαμένο!!!φιλιάαααααααααααααααα΄΄΄΄΄΄΄΄!!!!!!!!!!!!!!χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. νέα αρχή16 Δεκεμβρίου 2012 στις 2:20 π.μ.

      άμα δεν τις γράψω θα σκάσωωωω,φιλιάαα χαζό φουσκόψαροοοο

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η άκρη του λόφου

Εικόνα
  Μας είπαν -μη μιλάς, σκύψε το κεφάλι, κάνε τη δουλειά σου - θα περάσει κι αυτό, κάνε υπομονή - έχεις δουλειά, τι παραπονιέσαι; Κι εκεί πιο πέρα, ακούς φωνές, παιδιών χωρίς παράθυρα στο μυαλό, τοίχους χωρίς συνθήματα σιωπή χωρίς ελευθερία, σελίδες με καγκελόφραχτα γράμματα, βιβλία με λουκέτα στις λέξεις Μην κοιτάς το γαλάζιο του ουρανού, θα πάρουν τα μυαλά σου αέρα και θα θελήσεις να αγγίξεις το άπιαστο, το όνειρο Προχώρα και μη σε νοιάζει τι κάνει ο δίπλα, γιατί γεμίζεις το κεφάλι σου με τις δαντελωτές έννοιες του άλλου Μη σκοντάφτεις στις ρίζες των κλαδιών της ευτυχίας, τι τη θες, έχεις πρόσβαση στα καλάθια με τα καλούδια ΚΡαυγή, φωνή από τα έγκατα της γης ΟΧΙ Κύκλος, ομάδα στα αρχέγονα βήματα της πανανθρώπινης, ηλιοστάλακτης σοφίας Χέρια που αγγίζονται και ξανασηκώνονται, τρέμουν αλλά το προαιώνιο ένστικτο της ουτοπίας τους σπρώχνει Αγκαλιά, ιαχή, ουρανός Λάβα στα σωθικά μας, δεν μας αρκούν τα μέτρα σας και τα σταθμά σας Θέλουμε ζωή, αίμα να στάζει στα σκαλιά της πορφυρογέννητης ύπ
Διαβάστε περισσότερα

Τι ήθελα, τι ήθελα, να βγω στον δρόμο...

Εικόνα
 Μερικές φορές, κάποιοι στίχοι ή μια μελωδία είναι απλά η αφορμή να σηκωθείς και να προχωρήσεις. Αυτή η οικουμενική διάσταση της μουσικής, αυτά τα ηχοχρώματα που κουβαλούν μέσα τους αρχέγονες αγάπες, σοφίες, συναισθήματα που μοιράστηκαν κάποτε διάφοροι άνθρωποι, στα πέρατα της γης και σε αέναες χρονικές στιγμές, είναι βαθιά συγκινητικά και ελπιδοφόρα. Όταν αγκαλιάζεσαι με τους φίλους σου σε μια συναυλία, όταν χιλιάδες φωνές ενώνονται σε μία, σαν μία παθιασμένη ερωτική πράξη, όταν γελάς με τους αγαπημένους σου, όταν συμβαδίζεις με κάποιους ανθρώπους και πράττεις, όταν χορεύεις με την αγάπη της ζωής σου και μοιράζεσαι ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, ο κόσμος αλλάζει, χωρίς φανφάρες και υπερβολές. Πάνω από τη γη, πάνω από τον ορίζοντα, η ζωή πετάει, οι σκέψεις, οι ιδέες γεμίζουν το σύμπαν με πολύχρωμες εικόνες και εμφυσούν μία νέα οπτική στα πράγματα και κάπου εκεί κάτι νέο ξεκινάει. Έναν κόσμο κοινό αναζητάμε, κάπου στη θάλασσα, κάπου στο φως. Υ.Γ. Αφορμή για το κείμενο οι Σέρρες, α
Διαβάστε περισσότερα

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει, όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα...

Εικόνα
12 χρόνια πριν, αυτό το ιστολόγιο άρχισε να ταξιδεύει στον -τότε απέραντο αλλά και διαφορετικό- κυβερνοχώρο, με αυτόν ακριβώς τον τίτλο. Σήμερα, μετά από 3 χρόνια απουσίας από αυτό το ιστολόγιο, αποφάσισα να ξαναγράψω, σαν φόρο τιμής στις ελπίδες και στα όνειρά μας, διότι με διακατέχει βαθιά θλίψη και ο νους μου είναι σε σοκ. Αρνούμαι να πιστέψω πως η κοινωνία που πέρασε όλη αυτή την απόγνωση στα χρόνια του κορονοϊού, βιώνοντας την διάλυση του υγειονομικού συστήματος, την ιδιωτικοποίηση πολλών δομών, την φτωχοποίηση και την αναξιοκρατία,  προτίμησε πάλι τον δρόμο της αυταρχικότητας, της διαφθοράς και της αστυνομοκρατίας. Τι έχει φταίξει; Μία κοινωνία σε απόγνωση, σε σοκ κι όμως βαθιά συντηρητική και απαθής.  Το θέμα είναι πολυπαραγοντικό, αλλά δε θα κάνω πολιτική ανάλυση εδώ, υπάρχουν άλλοι που θα γράψουν πολύ καλύτερα από εμένα επί αυτού. Θα σταθώ σε άλλα σημεία, σε αυτή τη μικρή καταγραφή των σκέψεών μου.  Κι όμως, φίλ@ μου, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν ακολουθούμε όλοι τον δρόμο της
Διαβάστε περισσότερα