γιατί σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι...

Μερικές φορές, αναρωτιέμαι για το τι κουβαλάει ο καθένας στο κεφάλι του, ενώ ούτε εγώ η ίδια δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι κρύβω μέσα μου.

Όσο και να προσπαθώ να κατανοήσω τις πτυχές της ύπαρξής μου, κάποιες μου ξεγλιστράνε, όπως οι σταγόνες που πέφτουν πάνω στα φύλλα και χάνονται στη γη.

Αυτό που κατανοώ, όμως, είναι ότι οι άνθρωποι είμαστε ένα κράμα απόψεων, συναισθημάτων, σκέψεων και κυρίως έχουμε αδυναμίες. Αλλά, ακόμα και το πιο τέλειο έργο τέχνης, σε αγγίζει όταν εντοπίζεις ένα ψεγάδι που σε συγκινεί.

Δεν χρειάζεται να παλεύουμε όλη την ώρα με τα τέρατά μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαστε σε ένα δρόμο βελτίωσης και ανακατάταξης  του είναι μας.

Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους μου τους φίλους που υπάρχουν δίπλα μου και όχι πάνω μου σαν στρείδια, κατανοώντας τις απίστευτες συγκρούσεις που έχω μέσα μου, παράλληλα με τις τάσεις απομόνωσης μου, χωρίς να με κρίνουν.

Η αγάπη μου για αυτούς είναι σίγουρη, αλλιώς δεν θα επέλεγα τους συγκεκριμένους ανθρώπους σαν συντρόφους (και ούτε αυτοί εμένα) στα μονοπάτια της ζωής μας , που όλο αλλάζει και κάθε φορά ρίχνει φως στα σκοτάδια μας ή στα ξέφωτά μας.

Η αληθινή φιλία, είναι μία ψηφίδα που μας κάνει να γινόμαστε κοινωνοί σε κάτι πολύ υψηλό και εξιδανικευμένο, να βρίσκουμε την ουσία σε καθετί δύσκολο.

Ένα κείμενο, λοιπόν, αφιερωμένο στους συγκοινωνούς της grande belleza, της μεγάλης ομορφιάς της ζωής μας...

Κλείνοντας, ας παραθέσω τα λόγια του Αριστοτελάκου:

«Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή. Εκτός όμως απ΄ αυτό, η φιλία είναι και πράγμα πάρα πολύ αναγκαίο στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά. Γι΄αυτό ακόμα και οι πλούσιοι και εκείνοι που κατέχουν αξιώματα και πολιτική εξουσία, πιστεύουν ότι η παρουσία φίλων είναι πολύ μεγάλη ανάγκη. Εξάλλου οι άνθρωποι στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες τους, πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι. Επιπλέον, οι φίλοι συνδράμουν τους νέους, ώστε να τους αποτρέψουν από τα λάθη, και, προκειμένου, για τους μεγάλους στην ηλικία, τους φροντίζουν και αναπληρώνουν τις δυνάμεις που τους λείπουν. Δύο πηγαίνουν μαζί, διότι και οι δυο είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν από κοινού και να ενεργήσουν».