extreme ways.............extreme days........

I had to close down everything
I had to close down my mind
Too many things could cut me
Too much could make me blind
I've seen so much in so many places
So many heartaches, so many faces
So many dirty things
You couldn't even believe.............
Oh baby, oh baby then it fell apart.....

Ιδέες που ποδοπατιούνται, συναισθήματα που συμπιέζονται, φιλίες που δοκιμάζονται, άνθρωποι που ρίχνουν τα προσωπεία, μέρες που κυλάνε με κόπο και πόνο.....
Δάκρυα στην ΕΡΤ, δάκρυα για τις αυτοκτονίες, δάκρυα για τις απολύσεις, οργή για τις λίστες με τα ονόματα των εκπαιδευτικών προς διαθεσιμότητα, οργή για την ψύχρα αυτού του καλοκαιριού, οργή για τους φίλους που είναι εγκλωβισμένοι σε ανούσιες σχέσεις, σε τέλματα, σε κόσμους χωρίς νόημα...
Οργή για μένα, για σένα, που νιώθουμε την βαρύτητα του πόνου να μας τραβάει προς τη γη και μας τραβάει και μας τραβάει......
Τρόποι,ιδέες, μέρη, αισθήματα που μας ωθούν σε άκρα, στις άκρες, στην άκρη...Στην άκρη που θα ωθήσει στην πάλη, στην δημιουργία ή στην αποβλάκωση και στη συνήθεια;;;
Πόσο φοβάμαι την συνήθεια.....Του να μην πονάω πια γι'αυτά που με ενοχλούν στον κόσμο γύρω, στο να συνηθίσω τις λάθος νοοτροπίες, στο να συνηθίσω να μην αντιδρώ, να μην σκέφτομαι, να μην ψάχνω...
Προτιμώ την μαυρίλα του πόνου και το περίεργο συνονθύλευμα χρωμάτων των ταξιδιών,  παρά το πολύχρωμο της ανυπαρξίας.....