Not all those who wander are lost....

Αυτή την φράση, την είχε πει-μάλλον, ποιος ξέρει με την υπερπληθώρα πληροφοριών στο ίντερνετ, ποια είναι η αλήθεια- ο μεγάλος παραμυθάς και συγγραφέας, Τόλκιν...

Μάλλον, η επίπονη και διαρκής αναζήτηση του τελευταίου καιρού, με είχε αποθαρρύνει για διάφορους λόγους, μέχρι που είδα αυτή την φράση και αποκαταστάθηκε μέσα μου η αλήθεια των πραγμάτων. 

Όποιος ψάχνει, βρίσκει δρόμους, δημιουργίας και έκφρασης, έστω και αν χάνεται κατά περιόδους σε δίνες ανυπαρξίας και οδύνης... Βρίσκει τι δεν θέλει και άρα, κατά κάποιο τρόπο τι θέλει... 

Ανακαλύπτει πως δεν χρειάζεται ανθρώπους που είναι χαμερπείς και αναξιοπρεπείς, σχέσεις εξαρτητικές και πομπώδεις, γιατί το παράθυρο της ζωής δεν θέλει να καλύπτεται από σκιές ερεβώδεις αλλά  από όμορφες ανατολές, χρώματα και ηλιοβασιλέματα...

Και προπάντων ξεκάθαρα βλέμματα, λόγια και συναισθήματα...

Life is beautiful...

Σε όλους αυτούς που με έχουν αλλάξει και βοηθήσει κατά περιόδους και που με έχουν επηρεάσει, γιατί η ζωή είναι ένα μεγάλο χωνί συναισθημάτων και ανταλλαγής...

Α και σκατά στους δήθεν ανθρώπους, στους κενούς κουτσομπόληδες της ύπαρξης...

(λυπάμαι για την έκφρασή μου, αλλά έτσι είναι!!)