για τις συμπληγάδες σου.........

Πού'ναι λοιπόν ένα χαμόγελο, να μας βεβαιώσει πως υπάρχουμε... Τάσος Λειβαδίτης....

Ένα χαμόγελο για τους φίλους που βιώνουν τον πόνο των ασθενειών αγαπημένων τους προσώπων, αυτές οι συμπληγάδες είναι μεγάλες και σκοτεινές και ένα χαμόγελο ελπίζω να φωτίσει, λίγο ,αυτόν τον δύσβατο δρόμο τους...

Ένα χαμόγελο για τους ανθρώπους που κάθε μέρα περνάνε τις δικές τους συμπληγάδες, την κούραση στη δουλειά, την απογοήτευση του να βλέπουν ίδιες συμπεριφορές και νοοτροπίες, αλλά και την προσμονή ότι όλα αυτά με πολλή δουλειά προσωπική και συλλογική, κάποτε θα αλλάξουν....

Αλλά και μια ανείπωτη οργή για τα λόγια τα ανυπόστατα, ανθρώπων, που μπορεί να είναι και φίλοι και πέφτουν στην παγίδα του νεοφιλελευθερισμού και αντί να διαβάσουν, να σκεφτούν και να ψάξουν τι φταίει και ποιος για τους δημοσίους υπαλλήλους που έφαγαν, για την φτώχεια, για τους μετανάστες, βρίσκουν την πιο εύκολη λύση: την κριτική. Όταν όμως, θα δρομολογηθούν οι απολύσεις όλων μας, τότε να δω με ποιον θα πορευτώ και αν θα θέλω να πορευτώ με τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου.....

Αλλά, ας παραμείνουμε στο χαμόγελο, σε αυτούς που τώρα πραγματικά το χρειάζονται....