φεγγάρια,τρέλες και αγάπες

Λα, λα , λα το φως του φεγγαριού σήμερις με έχει τρελάνει!!!Δεν ξέρω μπροστά μου τι θα βρω, μα πίσω δεν κοιτάζω, η ζωή είναι ωραία κτλ κτλ!!!

Καθόμουν στο μπαλκόνι μου πριν και αναλογιζόμουν τη ζωή μου εδώ πα τα τελευταία χρόνια και παρ'όλη την κούραση, το άγχος, την αγωνία, κάτω από το φως του φεγγαριού και εν μέσω κάτι αλυχτημάτων σκυλιών; λύκων; (έχει λύκους η Ζάκυνθος;χαχα), αποφάσισα πως αυτά που μένουν.....
είναι οι χαρές, τα γέλια με φίλους, οι ώρες με τα τέλεια παιδάκια μου, οι έρωτες - όσο πικροί και αν ήταν, η ευτυχία του αγώνα, τα καρδιοχτύπια της αναμονής του καινούριου και της αλλαγής....

Και ναι, δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο στην πολιτική σκηνή της χώρας, δεν ξέρω τι μάσκες θα πέσουν και ποιες θα ξαναφορεθούν, δεν ξέρω πόσα δάκρυα θα ξαναρίξω πασχίζοντας για το καλύτερο και πόσα γέλια θα ρίξω με όλους τους ζουρλούς και αγαπημένους, ξέρω όμως πως ένα κομμάτι μου πάντα θα είναι γεμάτο από τα χρώματα, τα αρώματα, τις μουσικές και τη ζεστασιά των ανθρώπων που αγάπησα και σε αυτόν τον τόπο...Χαλάλι ο πόνος και οι αγωνίες!!!Και ναι, δεν ξέρω πίσω τι θα βρω ΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ!!!!!!