μπερδέματα.....

Γιατί πάντα ερωτευόμαστε τους λάθος ανθρώπους;Μας τραβάει το παράλογο ή αυτό ζητάμε;
Σαν την Carrie Bradshaw (βλ.sex and the city),γράφω τελευταία,όπως μου είχε πει μια φορά και η φίλτατη Έλλη!!!Έχω παραελαφρύνει τα θέματα που διαπραγματεύομαι ή μπα;(ειρωνικό γελάκι,σας βλέπω!!)
Όμως,νιώθω πως έχω μια ροπή να ερωτεύομαι ανθρώπους που δεν πρέπει, που ναι μεν τους θαυμάζω,αλλά που πάντα θα έχουν ένα άλφα ή βήτα λόγο,για να μην μπορούν να είναι μαζί μου....
Και ενώ θα ήθελα να δικαιολογήσω τον εαυτό μου και να πω πως αυτό δεν το κάνω εσκεμμένα,καταλήγω πως μάλλον γίνεται για διάφορους λόγους...
Ας πούμε πως,εεε,φοβάμαι τη δέσμευση(μπαμ!!μπαμ!!!ταμπούρλα!!!εξομολόγηση;;;)
Δεν θέλω να νιώθω πως ορίζει τη σκέψη μου,τα θέλω μου,τα πιστεύω μου,κάποιος άλλος....
Θέλω να δώσω πράγματα και να πάρω,αλλά φοβάμαι να υποχωρήσω...Φοβάμαι να δείξω τα συναισθήματά μου,γιατί νομίζω πως θα πληγωθώ...Και διάφορα άλλα τέτοια μελό-ψυχο-τρελο-λογικά!!Καταλήγω έτσι με κάτι τύπους απερίγραπτους,όπως πέρυσι!!
Μάλλον δεν πάω καλά,ε;(εδώ γελάμε όλοι μαζί!!)
Και μιας και άνοιξα το κουτάκι με όλα μου τα ελαττώματα,πρέπει να ομολογήσω πως δεν αφήνω ούτε και τους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους και φίλους να δουν τον πραγματικό μου εαυτό.Δεν ζητάω εύκολα βοήθεια,δεν θέλω να δείχνω ευάλωτη,με αποτέλεσμα να παραμερίζω και τους ίδιους μου τους φίλους και να τους πληγώνω....Και εδώ ξαναζητάω συγγνώμη από μια καλή φίλη,που την ταλαιπώρησα,επειδή εγώ έχω κάτι εξωγήινα πραγματάκια στο μυαλό μου,που με κάνουν να συμπεριφέρομαι σαν allien!!
Μα πώς να συνταιριάσω όλα μου τα προσωπεία,όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου Fernando Pessoa, όλους αυτούς τους διαφορετικούς εαυτούς που κουβαλάω,αλλά που με χαρακτηρίζουν;;Πω!!μια σκέτη σχιζοφρένεια είμαι!!!
Πώς να πείσω τον εαυτό μου πως δεν αλλοιώνω τα πιστεύω μου και τις πεποιθήσεις μου,κάνοντας κάποιες υποχωρήσεις;;Δεν ξέρω,στην επόμενη ζωή,ommmmm,γιόγκα!!!ίσως ο βουδισμός ή κάποια άλλη θρησκεία,να με σώσει και να μου απαντήσει!!(ειρωνικό γελάκι πάλι.....)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο αέρας της πόλης

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει, όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα...

Η δύναμη της ουτοπίας...