Don't look back in anger

Βγαίνει η χρονιά σήμερα, έρχεται μια άλλη.

Αν κάτι μου έγινε κατανοητό αυτό το έτος είναι το να μην ανησυχώ για κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω, να ζω όπως μπορώ το τώρα γιατί κανείς δεν ξέρει τι έρχεται και να κοιτάζω μπροστά.

Να αγαπώ τον εαυτό μου με τα ωραία του αλλά και τα τόσα άσχημά του που όμως φτιάχνουν, μέσα από τα ραγίσματά του, το εύθραυστο αλλά κα ταυτόχρονα τόσο συμπαγές, είναι μου.

Να αντλώ δύναμη από τα χρώματα του ουρανού, από τις αντανακλάσεις της ψυχής μου στα βάθη της λίμνης.

Να κοιτάζω τον άνθρωπό μου που μαγεύει τα πουλιά με την ομορφιά της ψυχής του κάνοντας το μέσα μου να ριγεί κάθε φορά, να τραγουδάω με τους πολύτιμους φίλους μου, να χτίζω λιθαράκι λιθαράκι τον κόσμο μέσα από ωραία μαθήματα, γελώντας με τους ανθρώπους που αγαπώ και να ενώνω τα κομμάτια του σύμπαντος.

Είμαστε τόσο μικροί στο άπειρο αλλά και τόσο σημαντικοί στην αλυσίδα της ζωής.

Ας κρατήσει ο καθένας μας ότι θέλει, ας προχωρήσει όπως γουστάρει, ας αγαπάει ότι τον κάνει να είναι ο εαυτός του και να πορεύεται με αλήθεια στο μονοπάτι του.

Στην αυλή των θαυμάτων του καθενός μας, ας υπάρχει πάντα η έμπνευση, η δημιουργία, χωρίς να προσποιούμαστε τίποτα πια.

Μια ευχή για το 2025, να είμαστε όλοι ελεύθεροι, οι σκέψεις μας στην Παλαιστίνη και σε όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου.

Και ας μην κοιτάμε πίσω με οργή και θλίψη, γιατί είμαστε ποιητές και έτσι πετάμε στα σύννεφα και στις ηλιαχτίδες της ζωής, χωρίς να μας εγκλωβίζει τίποτα.