Lady grinning soul...

Οι σχέσεις είναι σαν τη ζωή, πολύπλοκες, όμορφες, απρόβλεπτες, αλλά και ζωντανές.

Στροβιλίζονται γύρω από τα συναισθήματά μας, αλλάζουν, παίρνουν άλλη μορφή και αναπροσαρμόζονται στα εκάστοτε δεδομένα.

Είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί, θέλουν φροντίδα, αγάπη, υπομονή, ευελιξία, υποχωρήσεις αμοιβαίες και επαναπροσδιορισμούς κι από τις δύο πλευρές.

Νιώθεις πως καλείσαι να αλλάξεις εσύ ο ίδιος, να περάσεις από το στάδιο της παιδικότητας στην ενηλικίωση, στην ωριμότητα. Τα αρχετυπικά όνειρα που σε ορίζουν κι ίσως σε στοιχειώνουν, αλλάζουν μορφή κι εσύ οφείλεις να μετακινηθείς, όχι καταναγκαστικά αλλά επειδή έτσι πραγματοποιείται σταδιακά η αλλαγή σου. Φοβάσαι πως μπορεί να χάσεις την προσωπικότητά σου, ενώ συνειδητοποιείς πως σε μία ειλικρινή σχέση, αυτό δε θα συμβεί, γιατί η ελευθερία είναι το να συμπορεύεσαι κι όχι το να περιορίζεσαι στον μικρόκοσμό σου.

Παλεύεις να αλλάξεις μορφή στους δαίμονές σου γιατί ξέρεις πως αν τους δεις κατάματα και τους φορέσεις μία άλλη μάσκα, είναι απλά αστείοι και δεν είναι εσύ. 

Μοιράζεσαι τόσο όμορφα πράγματα και στιγμές με τον άλλον, χάνεσαι στο βλέμμα του, στο άγγιγμά του, σου λείπει κάθε στιγμή κι ας είναι δίπλα σου. Συνάμα, όμως νιώθεις το σύμπαν πιο κοντά σε σένα, τα άστρα λάμπουν αλλιώτικα κι όλα είναι τόσο πραγματικά και ίσως η ανάγκη για την ουτοπία έρχεται πιο κοντά, σε απόσταση αναπνοής και σε ξαφνιάζει.

Στο κάτω κάτω, το όνομά μας είναι η μελωδία που δίνουμε στο συναίσθημά μας, αυτό που βλέπουμε στον άλλον, είναι η αίσθηση πως το εγώ μας δεν έχει τόση σημασία πια γιατί υπάρχει κάτι πέρα από αυτό.

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως χάνουμε το ποιοι είμαστε αλλά αντίθετα γινόμαστε κάτι άλλο, καινούριο, μαγικό...