sing for our lives....

Οι τελευταίοι μήνες είναι ιδιαίτερα δύσκολοι... 

Όταν υποφέρουν άνθρωποι από το στενό οικογενειακό σου περιβάλλον κι εσύ συνειδητοποιείς πως δεν μπορείς να κάνεις πάρα πολλά, αλλά το να είσαι εκεί και να δίνεις αγάπη, είναι κάτι, αλλά όχι όσα θα ήθελες, σε πιάνει ένα αίσθημα ανημπόριας.

Όμως, αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο, όσον αφορά την ψυχή, ότι θέλει δύναμη κυρίως από μέσα μας κι όχι τόσο από εξωτερικούς παράγοντες. Βιώνοντας παράλληλα αυτό τον Γολγοθά της μαυρίλας, εύχομαι να μην το περνάει κανένας άνθρωπος αυτό και όποιος το περνάει να βρίσκει ένα μονοπάτι φωτός και να έχει δίπλα του κόσμο που τον αγαπάει. Γιατί, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να βρεις ένα ξέφωτο μέσα από τις σκέψεις σου.

Ανατρέχοντας, όμως , σε διάφορες φάσεις της χρονιάς, καταλαβαίνω πως όσα δύσκολα και να έχει αυτή η χρονιά, φέρνει όμως και πολλά όμορφα. Η ζωή προχωράει, γνωρίζουμε ανθρώπους μέσα από θεσμούς που μας απογοητεύουν, αλλά αυτοί οι συνοδοιπόροι είναι τόσο ανθρώπινοι, τόσο κοντά στα ιδεώδη μας που οι υπόλοιποι είναι μόνο αδιάφοροι, αυτοί που απλά μιζεριάζουν και ψάχνουν την βόλεψή τους.

Τα παιδιά που κάθε μέρα ανατρέπουν τα δεδομένα μας, τα χαμόγελα τους, τα δάκρυα των φίλων μας, τα χρώματα της καθημερινότητας που είναι τόσο ποικίλα.

Έτσι, σήμερα, μετά από μια δύσκολη εβδομάδα, τραγουδάω για τη ζωή μας, για την αγάπη, για το κάθε ξημέρωμα, για τους αγαπημένους μου ανθρώπους, για την αισιοδοξία που έχω πως όλα πάνε καλύτερα. Τραγουδάω για την άνοιξη που ήρθε κι ας βρέχει, για τα γιασεμιά που αρχίζουν πάλι να μυρίζουν, για τα σκιρτήματα της ατίθασης καρδιάς μου που πάντα θα αγαπάει και πάντα θα βρίσκει ένα λόγο να ψάχνει αφορμές να μαθαίνει, να χτίζει, να ανατρέπει.

Για όλους εσάς που περνάτε τον δικό σας Γολγοθά, μην ξεχνάτε, η άνοιξη μας μουρμουρίζει "Η ζωή είναι εδώ και είναι τώρα!"