Μέσα από εσάς....

Μετά από πολύ καιρό, δεν ξέρω ούτε και πόσο, ένιωσα πάλι ευτυχία...

Θυμήθηκα πως ευτυχία είναι μία όμορφη κουβέντα με φίλους που έχεις να δεις καιρό, η συγκίνηση που νιώθεις όταν μοιράζεσαι πράγματα...

Η υπερηφάνεια που νιώθεις όταν βλέπεις φίλους να κάνουν πράγματα δημιουργικά και να προχωράνε, η χαρά που νιώθεις όταν προχωράς κι εσύ ο ίδιος, κάνοντας κάτι που δεν το περίμενες από τον εαυτό σου. Δεν είναι πάντα απτά τα πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις ευτυχισμένος, είναι απειροελάχιστες στιγμές, σαν τα σωματίδια του σύμπαντος που περνάνε και χάνονται.

Όμως, αυτή είναι και η μαγεία της ζωής , οι άνθρωποι που έχεις συναντήσει και που μπορεί να μην τους βλέπεις συνέχεια, αλλά έχεις νιώσει το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από αυτούς και δίπλα τους.

Η αγάπη για τον κινηματογράφο, μία μελωδία που σε φέρνει σε επαφή με το μέσα σου και παράλληλα με τον κόσμο, οι συλλογικές πράξεις, η επίγνωση του ότι η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη αλλά είναι και παράλληλα τόσο όμορφη.

Η αγάπη που ξεχειλίζει από μέσα σου για καθετί, για την στιγμή που ζεις τώρα και ας μην ξέρεις τίποτα για το μετά, απλά και μόνο αυτό, είναι αρκετό...