Γεύση μέλλοντος....

Μερικές φορές δεν νιώθετε σαν να έχετε μια γεύση μέλλοντος στα χείλη; Μία έκλαμψη αυτού που θα έρθει;;

Ναι, εγώ και η Μαρίνα των Βράχων, μια γεύση αρμύρας στα χείλη.... χαχα

Κι όμως, ακούς κάποια τραγούδια και τα νιώθεις σαν δικά σου, ξέρεις πως θα νιώσεις με τον τρόπο που περιγράφουν κάποιοι στίχοι, πως θα ακούσεις μία μελωδία σαν να την ήξερες από παλιά και μπορεί και να την ξέρεις...

Μάλλον, η μουσική υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα μέσα μας και έξω μας και δώθε και κείθε...

Πώς θα ήταν να ζούμε χωρίς μουσική;

Σαν παρτιτούρα χωρίς νότες, σαν ηλιοβασίλεμα χωρίς χρώμα, σαν την Πάτρα χωρίς τους κάγκουρές της!!χαχα....

Δεν είμαι για να γράψω σοβαρό κείμενο αυτές τις μέρες....

Πάντως, υπάρχουν τραγούδια και στίχοι που θες να ξανακούσεις και να τα ξαναβρεις μετά από χρόνια, σε μια παλιά γειτονιά με τις αναμνήσεις να σε περιτριγυρίζουν και τα φύλλα του φθινοπώρου να πέφτουν γύρω σου...

και κάτι άλλα, όπως το νέο τραγούδι του Νταλάρα, που θες απλά να το ακούσεις μόνο όταν θα έχεις πεθάνει και θα σε κηδεύουν...

Θα πεθάνει η μουσική, ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι, άμα βγάλει και άλλο τραγούδι, αυτός ο ακατανόμαστος....

Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω, ευτυχώς για όλους μας!!!

Καλή συνέχεια και ταξίδια με όμορφες μουσικές!!!