Ότι αν αφεθείς, σε οδηγάει ο δρόμος......


Μία συγγνώμη που δεν ειπώθηκε ποτέ....

Ένα σημείωμα που ποτέ δεν ήρθε....

Ένα βιβλίο που έμεινε άγραφο...

Μία συνάντηση που δεν έγινε ποτέ, μία φωνή που δεν ξανακούστηκε....

Φώτα που άναψαν αλλά έσβησαν, χρώματα που ξεθώριασαν...

Καυτός ήλιος αλλά παγωμάρα στην οθόνη του μυαλού....

Τρελός χορός που ποτέ δεν τον είδες, λευκή καταιγίδα που τα πήρε όλα στο διάβα της...

Αλλά αν το πιστέψεις στα αλήθεια, η αγάπη μπορεί...

Και σε οδηγάει ο δρόμος...

Γιατί όλα είναι δρόμος και ο δρόμος κάπου θα μας πάει...

Και αυτή η άτιμη η φωτιά καίει ακόμα....



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο αέρας της πόλης

Εικόνα
  Αχ Ελλάδα σε… Σ΄αγαπώ, σε μισώ, δεν ξέρω πια τι να πω. Οι σκοτεινές εποχές που κάποτε διαβάζαμε σε δυστοπικά βιβλία ή βλέπαμε σε ταινίες, εποχές που θα καίγονται τα βιβλία, που η ελεύθερη σκέψη κι ο λόγος θα στοχοποιούνται, που θα κυριαρχεί το μίσος και η διαφθορά της εξουσίας, είναι πλέον εδώ. Δεν είναι δυστοπία, διανύουμε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας και η κλιμάκωση των γεγονότων είναι γρήγορη. Η αποχή από τις εκλογές είναι ένα από τα σημεία που με προβλημάτισαν από τις προηγούμενες εκλογές, όμως πλέον είναι ξεκάθαρο πως μία μεγάλη μερίδα του λαού θεωρεί πως οι πολιτικοί και η πολιτική εν γένει, είναι άχρηστη και η διάχυτη απαισιοδοξία και λογική του « όλοι είναι ίδιοι», οδηγεί στα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. Δεν βγαίνει από αυτό το ποσοστό συμμετοχής, βέβαια, το συμπέρασμα πως όλοι είναι φασίστες ή έχουν φασίζουσες νοοτροπίες, όμως δείχνουν πως δεν υπάρχει ελπίδα στον κόσμο για αλλαγή. Ο συντηρητισμός, η λογική του να είναι καλά το σπίτι μου και δε
Διαβάστε περισσότερα

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει, όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα...

Εικόνα
12 χρόνια πριν, αυτό το ιστολόγιο άρχισε να ταξιδεύει στον -τότε απέραντο αλλά και διαφορετικό- κυβερνοχώρο, με αυτόν ακριβώς τον τίτλο. Σήμερα, μετά από 3 χρόνια απουσίας από αυτό το ιστολόγιο, αποφάσισα να ξαναγράψω, σαν φόρο τιμής στις ελπίδες και στα όνειρά μας, διότι με διακατέχει βαθιά θλίψη και ο νους μου είναι σε σοκ. Αρνούμαι να πιστέψω πως η κοινωνία που πέρασε όλη αυτή την απόγνωση στα χρόνια του κορονοϊού, βιώνοντας την διάλυση του υγειονομικού συστήματος, την ιδιωτικοποίηση πολλών δομών, την φτωχοποίηση και την αναξιοκρατία,  προτίμησε πάλι τον δρόμο της αυταρχικότητας, της διαφθοράς και της αστυνομοκρατίας. Τι έχει φταίξει; Μία κοινωνία σε απόγνωση, σε σοκ κι όμως βαθιά συντηρητική και απαθής.  Το θέμα είναι πολυπαραγοντικό, αλλά δε θα κάνω πολιτική ανάλυση εδώ, υπάρχουν άλλοι που θα γράψουν πολύ καλύτερα από εμένα επί αυτού. Θα σταθώ σε άλλα σημεία, σε αυτή τη μικρή καταγραφή των σκέψεών μου.  Κι όμως, φίλ@ μου, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν ακολουθούμε όλοι τον δρόμο της
Διαβάστε περισσότερα

Η δύναμη της ουτοπίας...

Εικόνα
«Τρέλα μπορεί να είναι το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας (…) Και η μεγαλύτερη τρέλα απ' όλες, να βλέπεις τη ζωή όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι (…) Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε μου Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!» Τα έλεγε ο φίλος Θερβάντες κι ευτυχώς που υπήρξε αυτός και κάποιοι άλλοι σαν αυτόν... Και που υπάρχουν κι εδώ, δίπλα μας, άνθρωποι σαν αυτόν... Να αλλάζεις τον κόσμο με μικρά βήματα, με στάση ζωής, με χαμόγελα, δεν είναι τρέλα, είναι δικαιοσύνη. Να μην αλλάζεις τίποτα και να τα θεωρείς όλα δεδομένα, αυτό είναι τρέλα, αδικία και απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης και δημιουργίας. Όμως, μέσα από ένα ταξίδι φέτος γνώσης και βελτίωσης, το συναπάντημα με ανθρώπους που πιστεύουν στην αλλαγή, στην αλληλεγγύη, στο διαφορετικό, δίνει ελπίδα και είναι σημάδι των καιρών, πως το να κάνεις αυτό που πιστεύεις είναι δύσκολο κι επίπονο, αλλά είναι κι όμορφο. Δικαιοσύνη είναι να λες, μπορείς να φτάσεις πιο πέρα, πιστεύω σε σένα, το περ
Διαβάστε περισσότερα