η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά....
Πριν φύγει το 2015, 2 πράγματα αποκατέστησαν την αισιοδοξία μου και την πίστη μου στους ανθρώπους (αλλά όπως λέει και ο Αρκάς, Για τον καινούργιο χρόνο, συμβουλεύω τους απαισιόδοξους να αρχίσουν να σκέπτονται θετικά και τους αισιόδοξους να αρχίσουν να σκέπτονται.)!
1. Το κόμικ ή αλλιώς ελληνιστί graphic novel του Soloup, το Αϊβαλί, το οποίο ήταν εξαιρετικό! Σε πλημμυρίζει συναισθήματα, φρίκη, συγκίνηση, λύπη, χαρά, για τον ξεριζωμό Τούρκων και Ελλήνων το '22. αλλά πάνω απ'όλα σε αφήνει με την αίσθηση πως όλοι οι άνθρωποι υποφέρουμε, κλαίμε, γελάμε με τον ίδιο τρόπο και πως είμαστε θύματα αυτού του συστήματος. Όλοι, ανεξαιρέτως και αυτό που μας σώζει, είναι ένα ή μάλλον δύο τινά: η ανθρωπιά και η πάλη - διεκδίκηση και αν δεν το καταλάβουμε αυτό, ας πάμε να θαφτούμε σε κανέναν λάκκο.
2. Μία ταινία, ισπανική, ανθρώπινη, ένα feelgood, road movie, όπως διάβασα κάπου (και σαν γνήσια ψωνάρα αγγλομαθής, το αναφέρω!!). Το "Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά" που με ταρακούνησε γλυκά και ευχάριστα, σαν τον νιόφερτο έρωτα, σαν την βροχούλα στο κατώφλι του σπιτιού, σαν το άρωμα του γιασεμιού το ανοιξιάτικο απόβραδο....
Μία φράση τούτης της ταινίας, μία, αλλά τόσο ωραία, μου άνοιξε τα μάτια: " Ο φόβος είναι σαν το σκοτάδι. Αν τον αφήσεις να σε κυριεύσει, θα σε καταπιεί... Αν τον χτυπήσεις, θα λυγίσει."
Αυτό που μας σώζει και θα μας σώζει είναι η πάλη με τον φόβο και την καταπίεση... Λοιπόν, ευχή μου για το 2016, το να σταθούμε μακριά από τον φόβο του ότι μας καταστρέφουν τη ζωή, καιρός να τον νικήσουμε και να σηκωθούμε ψηλά, είναι καθήκον μας να είμαστε δυνατοί!! Κουράγιο, αδέρφια και καλή χρονιά!!
Υ.γ. Ειδικά, ένα μεγάλο κουράγιο στους καταφρονεμένους τούτης της γης που χαροπαλεύουν στα κύματα και που πανί τους είναι το όνειρο και η ελπίδα...Η σκέψη μας πάντα σε αυτούς....
1. Το κόμικ ή αλλιώς ελληνιστί graphic novel του Soloup, το Αϊβαλί, το οποίο ήταν εξαιρετικό! Σε πλημμυρίζει συναισθήματα, φρίκη, συγκίνηση, λύπη, χαρά, για τον ξεριζωμό Τούρκων και Ελλήνων το '22. αλλά πάνω απ'όλα σε αφήνει με την αίσθηση πως όλοι οι άνθρωποι υποφέρουμε, κλαίμε, γελάμε με τον ίδιο τρόπο και πως είμαστε θύματα αυτού του συστήματος. Όλοι, ανεξαιρέτως και αυτό που μας σώζει, είναι ένα ή μάλλον δύο τινά: η ανθρωπιά και η πάλη - διεκδίκηση και αν δεν το καταλάβουμε αυτό, ας πάμε να θαφτούμε σε κανέναν λάκκο.2. Μία ταινία, ισπανική, ανθρώπινη, ένα feelgood, road movie, όπως διάβασα κάπου (και σαν γνήσια ψωνάρα αγγλομαθής, το αναφέρω!!). Το "Η ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά" που με ταρακούνησε γλυκά και ευχάριστα, σαν τον νιόφερτο έρωτα, σαν την βροχούλα στο κατώφλι του σπιτιού, σαν το άρωμα του γιασεμιού το ανοιξιάτικο απόβραδο....
Μία φράση τούτης της ταινίας, μία, αλλά τόσο ωραία, μου άνοιξε τα μάτια: " Ο φόβος είναι σαν το σκοτάδι. Αν τον αφήσεις να σε κυριεύσει, θα σε καταπιεί... Αν τον χτυπήσεις, θα λυγίσει."
Αυτό που μας σώζει και θα μας σώζει είναι η πάλη με τον φόβο και την καταπίεση... Λοιπόν, ευχή μου για το 2016, το να σταθούμε μακριά από τον φόβο του ότι μας καταστρέφουν τη ζωή, καιρός να τον νικήσουμε και να σηκωθούμε ψηλά, είναι καθήκον μας να είμαστε δυνατοί!! Κουράγιο, αδέρφια και καλή χρονιά!!
Υ.γ. Ειδικά, ένα μεγάλο κουράγιο στους καταφρονεμένους τούτης της γης που χαροπαλεύουν στα κύματα και που πανί τους είναι το όνειρο και η ελπίδα...Η σκέψη μας πάντα σε αυτούς....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου