Χωρίς καμία πατερίτσα..............

  Το θέμα είναι πως-καλώς ή κακώς- δεν χρειάστηκα ποτέ κανενός είδους πατερίτσα ή δεκανίκι, για να κάνω τα πράγματα που συνήθως ήθελα.

Τελευταία, όμως νιώθω, πως οι πιο πολλοί κουβαλάμε μια πατερίτσα, για να συνεχίζουμε τις ζωές μας.
Συνειδητοποίησα, με κάποια λύπη, πως κανείς από τον περίγυρό μου, με εξαίρεση τις αδερφές μου και ένα-δύο άτομα ακόμα, δεν μπορεί να με βοηθήσει και να με στηρίξει σ'αυτό που πάντα ονειρευόμουν, δηλαδή να γίνουμε μία γροθιά για έναν κόσμο καλύτερο και να παλέψουμε μαζί για ξαναγίνει η ζωή μας πιο αληθινή και χωρίς δερβέναγες. Σύντροφοι στην πλάκα απλά;Στα τσίπουρα;Στα λόγια;Στις δήθεν εναλλακτικές ζωές και θεωρίες περί πάλης;
Και στον αγώνα;Στην αποτίναξη των δεσμών;Κανείς;Περιμένουν όλοι παρότρυνση από τον έναν;Τους δύο;Τους πέντε;
Μεγάλη λέξη ο σύντροφος, συν + τρέφω, τρέφω την ψυχή, το κουράγιο, το συναίσθημα, την υποστήριξη..... Την σύμπνοια, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά, την συμπόρευση...
Μεγάλη λέξη, τόσο δυνατή και όμως σχεδόν κανένας δεν μου έρχεται στο μυαλό σαν παράδειγμα...
Γιατί το εγώ ίσως θα υποχωρήσει εκεί και δεν το θέλετε,ε;;;;;;

Σύντροφοι, θα βρεθούν στους δρόμους, στους ανθρώπους που θα σηκωθούν και θα πουν:Αρκετά,αρκετά πια.... Πουθενά αλλού....................