δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Μια μέρα που το μυαλό της γέμισε με άπειρες σκέψεις,κατέβηκε κάτω στο παλιό, γεμάτο  μούχλα στους τοίχους υπόγειο και ξεκλείδωσε με την πιο μαύρη φαντασία της, ένα μυστικό πηγάδι. Στάθηκε  από πάνω του και φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ό,τι την ενοχλούσε, ό,τι την κούραζε, ό,τι την στοίχειωνε και την έκανε να αηδιάζει. Το έριξε με την δύναμη της φωνής της στον πάτο του πηγαδιού, για να μεταμορφωθεί σε ένα πηχτό υγρό που σάπισε στους τοίχους του πηγαδιού και άρχισε να χάνεται.... Ξεστόμισε τις έννοιες που μισούσε και ούρλιαξε!!!! - Ρατσισμός - Πόλεμος - Κοινωνική αδικία και ταξική ανισότητα - Απανθρωπιά και απέχθεια για τον συνάνθρωπο - Φόβος για το διαφορετικό - Εκμετάλλευση του πιο αδύναμου και πολλά άλλα που έκαναν το μυαλό της να νομίζει πως θα πετάξει από το κλουβί του και θ'αλλάξει θέση..... Φώναξε, φώναξε και μετά εξουθενωμένη, έγειρε στο χείλος του πηγαδιού να ξαποστάσει...... Και τότε της πέρασε από το μυαλό μια σκέψη, ακόμα: "Και αν αυτό το π

Τι άλλο φοβάσαι, πες μου και θα γίνω...................................................................................................... Να γίνω ο χειρότερος εφιάλτης σου; Να γίνω πρόσφυγας με ματωμένα χέρια που ψάχνει στα σκουπίδια; Να γίνω το στόμα των μικρών Αφγανόπουλων που θέλουν να φάνε; Το δάκρυ των ανέργων που κρύβουν την απελπισία τους πίσω από χαμόγελα; Να γίνω το πρόσωπο του μετανάστη που φοβάσαι και μισείς γιατί τάχα σου παίρνει μία θέση εργασίας , επειδή δουλεύει εκεί που δεν ΘΑ ΠΑΣ εσύ να δουλέψεις; Να γίνω η αηδία που νιώθεις γι'αυτούς που σε κυβερνάνε,αλλά τους ξαναψηφίζεις γιατί σου τάξαν μια θεσούλα ή επειδή δεν θες να χάσεις αυτά που- νομίζεις- πως ακόμα έχεις; Να γίνω ένα στιγμιότυπο από τις απεργίες και τις πορείες που ποτέ δεν συμμετείχες και να παίζω και να ξαναπαίζω στην οθόνη του μυαλού σου; Να γίνω η δυστυχία των καταπιεσμένων και των κατατρεγμένων όλης της γης και να κολλήσω πάνω σου σαν πετσί; Να γίνω τα μέλη αυτών που τα έ

Μεγάλο πρόβλημα........ Δέσμευσης; καταπίεση χωρίς λόγο;Τι πρόβλημαααααα έχω;;;;;;;;;;

 Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη π' όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ, τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει, μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό............................... Η πανέμορφη τίγρη με τα υπέροχα χρώματα, καθόταν κάτω από το δέντρο και με κοιτούσε. Ακόνιζε τα νύχια της και το βλέμμα της ήταν σκοτεινό. Με ζύγιαζε , προσπαθώντας να αποφασίσει αν θα με έτρωγε, αν θα ήμουν η λεία της ή αν θα με άφηνε να φύγω,αλλά χωρίς αντάλλαγμα; "Γιατί ήρθες σε αυτό το δάσος, το οποίο είναι δικό μου λημέρι;", με ρώτησε... "Πίστεψα πως μπορούμε να ζήσουμε μαζί και αρμονικά, να είμαστε κοντά κοντά χωρίς να ενοχλούμε η μία την άλλη", της απάντησα. "Ήμαστε κάποτε ένα, εγώ και εσύ,ζούσαμε μαζί τα πάντα,αλλά μετά....Μετά εσύ χάθηκες σ'έναν άλλο κόσμο", μου είπε. Την κοίταξα έκπληκτη."Εμείς οι δύο;Μα τι λες;Εγώ τώρα μπήκα σ' αυτή την τοποθεσία, ούτε καν ήξερα πως υπάρχει αυτό το μέρος και εσένα σε βλέπω για πρώτη φ