πάτρα....μια πόλη που ασθμαίνει..........
Περπατώντας στους δρόμους αυτής της πόλης, που έχω αγαπήσει, που έχω κλάψει, που έχω απογοητευτεί, που έχω ελπίσει, που έχω ερωτευτεί, που έχω φωνάξει και γελάσει, που έχω κάνει κάποιες από τις πιο δυνατές φιλίες,συνειδητοποίησα πως τίποτα πλέον δεν είναι όπως παλιά....ή σχεδόν τίποτα...
Αυτή η πόλη βυθίζεται σε μια μιζέρια, αγκομαχά να επιβιώσει μέσα στα τσιμέντα και στις πολυκατοικίες που κρύβουν στο μούχρωμα, το ηλιοβασίλεμα..
Παραλύει χωρίς να το συνειδητοποιεί...Δεν δρα, δεν κουνιέται, λες και την έχουν ψεκάσει με ένα αναισθητικό δράσης και με ένα σπρέι απαισιοδοξίας.
Αυτό που δεν έχει αλλάξει, είναι κάτι στίχοι,που σιγοτραγουδώ,καθώς βαδίζω στις αγαπημένες μου γειτονιές:" Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ,κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες..."
6/7/2011
Αυτή η πόλη βυθίζεται σε μια μιζέρια, αγκομαχά να επιβιώσει μέσα στα τσιμέντα και στις πολυκατοικίες που κρύβουν στο μούχρωμα, το ηλιοβασίλεμα..
Παραλύει χωρίς να το συνειδητοποιεί...Δεν δρα, δεν κουνιέται, λες και την έχουν ψεκάσει με ένα αναισθητικό δράσης και με ένα σπρέι απαισιοδοξίας.
Αυτό που δεν έχει αλλάξει, είναι κάτι στίχοι,που σιγοτραγουδώ,καθώς βαδίζω στις αγαπημένες μου γειτονιές:" Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ,κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες..."
6/7/2011
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου