δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Σου λένε να χαμογελάς. Να είσαι χαρούμενος, να ζεις την κάθε μέρα στο έπακρο. Δικαίωμα στο να μη χαμογελάω όποτε θέλω, να μην είμαι πάντα καλά, να γκρινιάζω άμα θέλω, να χάνομαι στο απέραντο του γκρι και στην παλέτα των μαύρων συναιθημάτων. Η ζωή έχει πολλά χρώματα και πολλές εκφάνσεις , οπότε η ανάγκη του να χανόμαστε και στη σκοτεινή πλευρά μας είναι απαραίτητη. Το δικαίωμα στην ευαλωτότητα είναι αναφαίρετο, όπως η ανάγκη να διψάμε, να τρώμε, να γελάμε, να ερωτευόμαστε. Δε σημαίνει πως δε χαίρεσαι την αγάπη, τη χαρά, τις μελωδίες του σύμπαντος, τη δημιουργία αν μερικές φορές παρασύρεσαι στη δίνη των συναισθημάτων σου. Ίσα, ίσα για μένα αυτό είναι και η απαρχή της έκφρασης και του επαναπροσδιορισμού των σκέψεών μου. Το να μην αφήνεσαι στη μαυρίλα του είναι σου, ίσως είναι και το πρόβλημα πολλών ανθρώπων επειδή θα έρθουν σε επαφή με το μέσα τους κι επειδή δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό, κριτικάρουν. Μας λένε τρελούς, γραφικούς, περίεργους κι ιδιόρρυθμους αλλά η απειρο

Οι σχέσεις είναι σαν τη ζωή, πολύπλοκες, όμορφες, απρόβλεπτες, αλλά και ζωντανές. Στροβιλίζονται γύρω από τα συναισθήματά μας, αλλάζουν, παίρνουν άλλη μορφή και αναπροσαρμόζονται στα εκάστοτε δεδομένα. Είναι σαν ζωντανοί οργανισμοί, θέλουν φροντίδα, αγάπη, υπομονή, ευελιξία, υποχωρήσεις αμοιβαίες και επαναπροσδιορισμούς κι από τις δύο πλευρές. Νιώθεις πως καλείσαι να αλλάξεις εσύ ο ίδιος, να περάσεις από το στάδιο της παιδικότητας στην ενηλικίωση, στην ωριμότητα. Τα αρχετυπικά όνειρα που σε ορίζουν κι ίσως σε στοιχειώνουν, αλλάζουν μορφή κι εσύ οφείλεις να μετακινηθείς, όχι καταναγκαστικά αλλά επειδή έτσι πραγματοποιείται σταδιακά η αλλαγή σου. Φοβάσαι πως μπορεί να χάσεις την προσωπικότητά σου, ενώ συνειδητοποιείς πως σε μία ειλικρινή σχέση, αυτό δε θα συμβεί, γιατί η ελευθερία είναι το να συμπορεύεσαι κι όχι το να περιορίζεσαι στον μικρόκοσμό σου. Παλεύεις να αλλάξεις μορφή στους δαίμονές σου γιατί ξέρεις πως αν τους δεις κατάματα και τους φορέσεις μία άλλη μάσκα, είν