δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Το προηγούμενο Σάββατο,ένα φουσκωτό!! με 65 μετανάστες από Πακιστάν και Αφγανιστάν,εντοπίστηκε από λιμενικούς κοντά στα Στροφάδια,ένα νησάκι κοντά στη Ζάκυνθο. Τρεις από αυτούς πέθαναν από εξάντληση,καθώς ήταν 10 μέρες καταμεσής του πελάγους,χωρίς νερό και φαϊ.Οι υπόλοιποι,άλλοι σε καλύτερη κατάσταση,άλλοι σε χειρότερη, μεταφέρθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο της Λιθακιάς.(8 από αυτούς νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο,ανάμεσά τους κ 2 μικρά παιδιά).Είχαν ξεκινήσει να πάνε Ιταλία από Αθήνα,αλλά λόγω βλάβης του πλωτού τους  άθλιου μέσου,(για το οποίο είχαν πληρώσει 3.000 ευρώ ο ένας,από ότι μας πληροφόρησαν οι ίδιοι), ξεμείναν στη μέση του πουθενά... Πήγαμε λοιπόν να τους δώσουμε κάποια πράγματα,ως ένδειξη αλληλεγγύης και να τους ενημερώσουμε για τα δικαιώματά τους σχετικά με το άσυλο.Συγκλονίστηκα(και μπορείτε να με πείτε πολύ ευαίσθητη,να με ρωτήσετε σε τι κόσμο ζω και αν τώρα συνειδητοποιώ τι γίνεται γύρω μου,αδιάφορο μου είναι...) Συγκλονίστηκα λοιπόν,γιατί όλοι ήταν νέοι άντρες,16-18 ετών,

Είναι μέρες,που άμα σκέφτομαι πολύ,θέλω μόνο να ακούω αυτό το τραγούδι........................ When you were here before Couldn't look you in the eye You're just like an angel Your skin makes me cry You float like a feather In a beautiful world I wish I was special You're so fucking special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here? I don't belong here I don't care if it hurts I want to have control I want a perfect body I want a perfect soul I want you to notice when I'm not around You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell I'm doing here? I don't belong here She's running out the door She's running out She runs runs runs Whatever makes you happy Whatever you want You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here? I don't belong here I don't belon

Όλο απαγορεύεται, ΜΗ, πρέπει........ Αναρωτιέμαι,έτσι επιβάλλεται η πειθαρχία σε αυτόν τον κόσμο;Πόσο μάλλον,όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά και την διαπαιδαγώγησή τους....Όπως έλεγε και ο Neil, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΧΙ ΑΝΑΡΧΙΑ (μιλώντας για την ελευθεριότητα που πρέπει να διέπει την εκπαίδευση...) Έτσι γίνεται κάποιος καλύτερος άνθρωπος;Με το να μπαίνει σε γραμμές και να στοιχίζεται; Με το να φοβάται να κάνει κάτι που θα επιφέρει την τιμωρία; Με το να τρέμει ότι μπορεί να κάνει κάτι λάθος; Ο φόβος ως μέσο επιβολής της τάξης....Ο φόβος σαν κατευθυντήρια γραμμή της ζωής μας.... Αυτό το μέσο,που μετά δημιουργεί ανθρώπους ανίκανους να αντιδράσουν,να επιβληθούν, να διεκδικήσουν. Αδικώ,ίσως,πολλούς φίλους,συναδέλφους,γνωστούς, που δεν παίρνουν καταστάσεις στα χέρια τους,που μένουν έρμαια της μοίρας τους,αλλά ξεχνάω ότι αυτό είναι απόρροια του συστήματος αυτού που ζούμε και που μας το επιβάλλουν... Αλλά αρνούμαι ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ τακτικές που με προσβάλλουν και με μειώνουν....Γιατί αν κάποιος είνα

Γιατί πάντα ερωτευόμαστε τους λάθος ανθρώπους;Μας τραβάει το παράλογο ή αυτό ζητάμε; Σαν την Carrie Bradshaw (βλ.sex and the city),γράφω τελευταία,όπως μου είχε πει μια φορά και η φίλτατη Έλλη!!!Έχω παραελαφρύνει τα θέματα που διαπραγματεύομαι ή μπα;(ειρωνικό γελάκι,σας βλέπω!!) Όμως,νιώθω πως έχω μια ροπή να ερωτεύομαι ανθρώπους που δεν πρέπει, που ναι μεν τους θαυμάζω,αλλά που πάντα θα έχουν ένα άλφα ή βήτα λόγο,για να μην μπορούν να είναι μαζί μου.... Και ενώ θα ήθελα να δικαιολογήσω τον εαυτό μου και να πω πως αυτό δεν το κάνω εσκεμμένα,καταλήγω πως μάλλον γίνεται για διάφορους λόγους... Ας πούμε πως,εεε,φοβάμαι τη δέσμευση(μπαμ!!μπαμ!!!ταμπούρλα!!!εξομολόγηση;;;) Δεν θέλω να νιώθω πως ορίζει τη σκέψη μου,τα θέλω μου,τα πιστεύω μου,κάποιος άλλος.... Θέλω να δώσω πράγματα και να πάρω,αλλά φοβάμαι να υποχωρήσω...Φοβάμαι να δείξω τα συναισθήματά μου,γιατί νομίζω πως θα πληγωθώ...Και διάφορα άλλα τέτοια μελό-ψυχο-τρελο-λογικά!!Καταλήγω έτσι με κάτι τύπους απερίγραπτους,όπως πέρυσ

Το τραγούδι του αρχιπελάγους Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Ο έρωτας Το αρχιπέλαγος Κι η πρώρα των αφρών του Κι οι γλάροι των ονείρων του Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει Ένα τραγούδι. Ο έρωτας Το τραγούδι του Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του Κι η ηχώ της νοσταλγίας του Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει Ένα καράβι. Ο έρωτας Το καράβι του Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του Κι ο φλόκος της ελπίδας του Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει Τον ερχομό!!!!