δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Μια παραλλαγή Πίλτσερ και Χρηστίδη.....Όταν ήμουν μικρή,διάβαζα πολλές ρομαντικές ιστορίες και νόμιζα πως στη ζωή κάπως έτσι είναι τα πράγματα...(βλ.Ρόζαμουντ Πίλτσερ). Όμως,ευτυχώς, έπεσε στα χέρια μου ο Λένος Χρηστίδης, με τα "Χαστουκόψαρα",ο οποίος μέσα από μεγάλες δόσεις χιούμορ και ρεαλισμού, με έφερε αντιμέτωπη με την ίδια μου τη ζωή,κατά έναν περίεργο τρόπο. Και έτσι,όπως είπε και μια φίλη μου, η Ντίνα,φέτος το καλοκαίρι,κάποια στιγμή που είχαμε πολύ ποιητικό οίστρο,λόγω μέθης;καλοκαιρινής ευθυμίας;;ποιος ξέρει!Μου είπε: "Ψάχνοντας για κοχύλια,παιδί μου,κατέληξες στο βούρκο!!" Αλλά,δεν πειράζει,έτσι κάπως είναι τα πράγματα για όλους μας κι ας μην θέλουμε να το δούμε,αλλά έχει και φάση έτσι η ζωή;όχι;;; Θα γράψω κάποτε ένα βιβλίο,που θα περιλαμβάνει όλη την τρέλα,τον παραλογισμό και την βλακεία της ζωής μου και των φίλων μου,που είμαστε "ωραίοι τύποι αλλά και λίγο μαλάκες!!!", όπως λέει ο Λένος!!ΑΝ και κατά βάθος,μάλλον ψάχνω ακόμα για κοχύλια,α

Πηγαίνοντας προς τον Λιμνιώνα, αντικρύσαμε ένα τοπίο νεκρό....Τα δέντρα δεν σάλευαν,αλλά έστεκαν σαν σκιάχτρα ξερά,άπνοα...Ο αέρας μύριζε στάχτη, δεν ακουγόταν κανένας ήχος, τα πουλιά δεν πλησίαζαν, λες και φοβούνταν να αντικρύσουν αυτό το θέαμα. Κι εμείς, βουβοί παρατηρητές της μεγάλης αυτής καταστροφής.Μα, θα το ξεχάσουμε κ αυτό σε λίγο καιρό,όπως τους ανθρώπους που βλέπουμε να ψάχνουν στα σκουπίδια,όπως τους φίλους που ψάχνουν άσκοπα για δουλειές,έτσι θα ξεχάσουμε και αυτές τις μαύρες σκιές δέντρων...Ή όχι;;; Αλλά όλα αυτά,γίνονται ένα συνονθύλευμα μαυρίλας μέσα μας, ένα μωσαϊκό απογοήτευσης και σαπίλας,που συσσωρεύεται και που κάποια στιγμή θα ξεσπάσει σε ένα μαύρο πόλεμο....Πόλεμο με όλους αυτούς που επιδιώκουν να κάνουν τη ζωή μας πιιο μαύρη....Θα τους δείξουμε το πολύχρωμο της πάλης.....