δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Οι τελευταίοι μήνες είναι ιδιαίτερα δύσκολοι...  Όταν υποφέρουν άνθρωποι από το στενό οικογενειακό σου περιβάλλον κι εσύ συνειδητοποιείς πως δεν μπορείς να κάνεις πάρα πολλά, αλλά το να είσαι εκεί και να δίνεις αγάπη, είναι κάτι, αλλά όχι όσα θα ήθελες, σε πιάνει ένα αίσθημα ανημπόριας. Όμως, αυτό είναι ίσως και το πιο δύσκολο, όσον αφορά την ψυχή, ότι θέλει δύναμη κυρίως από μέσα μας κι όχι τόσο από εξωτερικούς παράγοντες. Βιώνοντας παράλληλα αυτό τον Γολγοθά της μαυρίλας, εύχομαι να μην το περνάει κανένας άνθρωπος αυτό και όποιος το περνάει να βρίσκει ένα μονοπάτι φωτός και να έχει δίπλα του κόσμο που τον αγαπάει. Γιατί, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να βρεις ένα ξέφωτο μέσα από τις σκέψεις σου. Ανατρέχοντας, όμως , σε διάφορες φάσεις της χρονιάς, καταλαβαίνω πως όσα δύσκολα και να έχει αυτή η χρονιά, φέρνει όμως και πολλά όμορφα. Η ζωή προχωράει, γνωρίζουμε ανθρώπους μέσα από θεσμούς που μας απογοητεύουν, αλλά αυτοί οι συνοδοιπόροι είναι τόσο ανθρώπινοι, τόσο κοντά στ