δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Νομίζουμε πως πολλές φορές επικοινωνούμε, ενώ μάλλον απλά μιλάμε. Είναι φανερό πως ο καθένας φιλτράρει διαφορετικά ότι συζητιέται, αφού παρατηρούμε ότι ακόμα και μεταξύ δύο ατόμων, το συμπέρασμα που βγάζει ο καθένας μπορεί να είναι διαφορετικό. Αλλά όταν κάνεις ξεκάθαρο σε κάποιον το πώς νιώθεις και περιμένεις πως θα είναι αλλιώτικος απέναντί σου , έχοντας κατά νου τα συναισθήματά σου , τότε βλέπεις σημάδια ίδιας αντιμετώπισης, αρχίζεις και απορείς. Πού είναι η ενσυναίσθηση; Πώς ο άλλος που διδάσκει το πώς να μπαίνεις στη θέση του άλλου και χρησιμοποιεί διάφορες τεχνικές, δεν μπαίνει στη δική σου θέση, ώστε να κατανοήσει τη στεναχώρια σου πχ; Αλλά, μάλλον, αυτό ειναι το λάθος που κάνουμε, περιμένουμε από τους άλλους, ενώ εμείς βάζουμε τα όρια της αντοχής μας. Νομίζουμε πως ο άλλος θα δράσει διαφορετικά, ενώ μάλλον έχει πολύ δρόμο μπροστά του, ώστε να φτάσει σε κάποιο τέτοιου τύπου συμπέρασμα. Εκεί αρχίζεις και αμφιβάλλεις και για το άτομο που είχες απέναντί σου τόσο καιρό