Μέρα μαγιού μου μίσεψες............
Άρμεγες με τα μάτια σου, το φως της οικουμένης......... Γιάννης Ρίτσος......... Πώς γίνεται μερικές φορές η μουσική να πλαισιώνει έτσι κάποιους στίχους; Νιώθεις τόσο μικρός, όταν 2 τέχνες συνδυάζονται με τέτοιο τρόπο, αλλά και τόσο μεγάλος συνάμα... Που είσαι άνθρωπος και που μπορείς να νιώσεις τόσο έντονα συναισθήματα, να εκφράζεσαι μέσα από την ποίηση και από τη μουσική, να μπορείς να σχολιάζεις γεγονότα που σημάδεψαν ολόκληρη την οικουμένη.... Όπως είχε γράψει και ο Ρίτσος, απευθυνόμενος στον Θεοδωράκη για το "μέρα μαγιού μου μίσεψες": «Ήταν τα πρώτα ποιήματα μου που είχαν μελοποιηθεί. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, μα είναι δυνατόν η ποίηση να βρει μια πλήρη αντιστοιχία με την μουσική. Μέχρι τίνος έλεγα ότι η κάθε τέχνη είναι αυτάρκης και δεν έχει ανάγκη από την βοήθεια της άλλης. Αλλά όταν έγραψες τον Επιτάφιο και αργότερα φυσικά την Ρωμιοσύνη που ήταν η μεγάλη δόξα σου, είπα πραγματικά ότι εδώ πέρα είναι ένας δρόμος για να πλησιάσει η ποίηση μέσο της μουσικής εκείν