χορός με τις σκιές μας.............

Χορεύει μέσα στο κύμα των σκέψεων...

Μέσα στις αστραπές που πέφτουν στα χαλάσματα και τα φωτίζουν....

Ανακατεύει την αλήθεια με την αλήθεια των στίχων....

Αυτά που πέρασαν και αυτά που θα έρθουν ενώνονται σε  ένα χορό εικόνων και κλαδιών που τα παρασέρνει ο αέρας....

Ο αέρας που έχτισε τις φωλιές των αετών και τις έκανε τόσο αέρινες, τόσο εύθραυστες

σαν το είναι μας....

Σαν η  λογική δεν έχει καρδιά, αξίζει να υπάρχει;

Για να εναντιώνεται τόσο στο αληθινό;

Τα φτερά των προσδοκιών μας πετάνε μέσα στην άχλη του πρωινού,

πάνω από τις κάπνες και τα σκοτεινά στενά

παραμερίζουν τις κουρτίνες του φόβου

και αγκαλιάζουν τις ομορφιές του πρωινού της ύπαρξης.............

Σχόλια

  1. Πολυ ομορφο. Μου δινει την αισθηση του αβιαστου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ,αν και βγήκε μετά από μία χρονική περίοδο που μόνο "Αβίαστη" δεν ήταν!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η άκρη του λόφου

Τι ήθελα, τι ήθελα, να βγω στον δρόμο...

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει, όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα...