δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Χορεύει μέσα στο κύμα των σκέψεων... Μέσα στις αστραπές που πέφτουν στα χαλάσματα και τα φωτίζουν.... Ανακατεύει την αλήθεια με την αλήθεια των στίχων.... Αυτά που πέρασαν και αυτά που θα έρθουν ενώνονται σε  ένα χορό εικόνων και κλαδιών που τα παρασέρνει ο αέρας.... Ο αέρας που έχτισε τις φωλιές των αετών και τις έκανε τόσο αέρινες, τόσο εύθραυστες σαν το είναι μας.... Σαν η  λογική δεν έχει καρδιά, αξίζει να υπάρχει; Για να εναντιώνεται τόσο στο αληθινό; Τα φτερά των προσδοκιών μας πετάνε μέσα στην άχλη του πρωινού, πάνω από τις κάπνες και τα σκοτεινά στενά παραμερίζουν τις κουρτίνες του φόβου και αγκαλιάζουν τις ομορφιές του πρωινού της ύπαρξης.............

Πονάωωωω για άλλη μια φορά.... Γιατί όταν νιώθω κάτι αληθινό,απλά δε μου βγαίνει; Γιατί; Μα πάντα λάθος να είμαι, πόσο να αντισταθώ στου μυαλού μου τις αναζητήσεις;και χειρότερα στης καρδιάς μου; Και ξέρω πως δεν είναι ψέμα, δεν είναι κάτι επίπλαστο, απλά είναι το πόσο με ελκύει κάθε άνθρωπος, ότι και αν είναι αυτός. Ξέρω πότε κάτι είναι αληθινό ή αποκύημα της φαντασίας μου... Οι αποφάσεις που παίρνω, μπορεί να είναι λάθος, αλλά τουλάχιστον είναι η προσπάθειά μου να με γνωρίσω καλύτερα... Και ας νομίζουν οι άλλοι ότι είναι επιπόλαια συναισθήματα της στιγμής.... πονάωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω