και ίσως να είναι απλά μία λάθος σκέψη....

Και αν είναι μία λάθος σκέψη που έχει πάρει τόσο χρόνο από την σκέψη σου και τόση ενέργεια από το είναι σου;Τότε γιατί να προσπαθείς;Αν δεν υπάρχει κανένα δείγμα από την άλλη πλευρά;Αν δεν υπάρχει κανένα ίχνος προσπάθειας;
Έχει νόημα να ψάχνω κάτι που δεν υπάρχει,που είναι απλά μία ουτοπία;Δεν θα ήταν πιο εύκολο να μπορούσα να συμβιβαστώ με κάτι πιο απλό,πιο βατό;Με κάτι που θα επέφερε μία ισορροπία;
Αλλά γιατί να ψάχνω διαρκώς το ακατόρθωτο και αυτό που δεν θα φτάσω ποτέ;
Enough,λοιπόν,enough....Καιρός να προχωρήσω σε κάτι πιο εύκολα προσβάσιμο......


Σχόλια

  1. V for Vlakeia24 Μαΐου 2013 στις 9:33 π.μ.

    Αν δεν υπήρχε κάτι, δε θα ψάχναμε ιδιαίτερα :) Το να συμβιβαστείς είναι το μόνο εύκολο, αλλά πόση χαρά σου προσφέρει & κυρίως για πόσο καιρό??? Πολλά μπορούμε να καταφέρουμε, φτάνει να πιστεύουμε στον εαυτό μας & να προσπαθούμε, ανεξάρτητα από τις κινήσεις των άλλων! Τ Ο Λ Μ Α ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥ & άσε τις φοβίες πουλάκι μου!!!! 2-3 λέξεις χρειάζονται σε κάθε περίπτωση :) :)
    Η ζωή είναι μικρή για ανάλωση σκέψεων.... βουρ στις πράξεις (ακόμα & με αλκοόλ... και δεν εννοώ για μολότοφ χαχαχα) !!!!
    * * * Love u anyway!!!!!! * * *

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. νέα αρχή24 Μαΐου 2013 στις 4:48 μ.μ.

    αγάπα με αν τολμάς......μιας κ το συζητούσαμε....δεν έχω το κουράγιο φέτος νομίζωωωωωωω to dare or not to dare!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. V for Vlakeia25 Μαΐου 2013 στις 12:23 π.μ.

    Dare nteeeeeee :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. νέα αρχή25 Μαΐου 2013 στις 12:31 π.μ.

    χμ..............................

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

El pueblo unido jamas sera vencido

Εικόνα
 Οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες και οι συνθήκες ακόμα πιο δύσκολες. Η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών έφερε στην επιφάνεια την παθογένεια του κράτους και τη σήψη που το κατατρώει. Οι μεγαλειώδεις πορείες όμως,των τελευταίων εβδομάδων, δείχνουν πως ίσως ο κόσμος είναι έτοιμος να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή, διότι η οργή του για την αδικία και την φτώχεια φουντώνει. Όσον αφορά την παιδεία, γιατί σε αυτή θα γίνει ειδική αναφορά, και ειδικότερα στο δημόσιο σχολείο, οφείλουμε να πούμε πως πλήττεται και βάλλεται από παντού, από την κυβέρνηση, από το υπουργείο παιδείας, από τις περιφερειακές διευθύνσεις και κατ' επέκταση από την κοινωνία που ψάχνει έναν αποδιοπομπαίο τράγο να κατηγορήσει για τις συνθήκες που ζει, χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της λαίλαπας που έρχεται. Σχολεία χωρίς καμία υποδομή, εκπαιδευτικοί εξουθενωμένοι από τις ανούσιες αξιολογήσεις με τη δαμόκλειο σπάθη του φόβου των πειθαρχικών και των διώξεων να κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους, μαθητές επιβαρ...
Διαβάστε περισσότερα

Κόλαση με τόσο φως, δεν το περίμενα...

Εικόνα
Σε μία χώρα που το φως είναι παντού, οι αχτίδες του ήλιου τρυπώνουν σε κάθε χαραμάδα  καίγοντας ανελέητα ότι βρεθεί στο διάβα τους, τα βότσαλα στραφταλίζουν και τα τσιμέντα ανάβουν, συμβαίνει κάτι οξύμωρο. Κηλίδες σκοταδιού αρχίζουν να σταλάζουν στις καρδιές των ανθρώπων, στο βλέμμα τους, στη σκέψη τους, ακόμα και στη σκιά τους.  Ρανίδες ανησυχίας πλημμυρίζουν το είναι τους, έχιδνες αμφιβολίας εναποθέτουν τα αυγά τους στον κόρφο τους. Κρύβονται στις σκιές των απογοητεύσεών τους, γλείφοντας το αίμα των παλιών ονείρων τους. Βάφουν τον ουρανό γκρι κι ας έχουν μία τεράστια παλέτα με χρώματα στην άκρη των δαχτύλων τους. Σπάζουν τα χέρια τους για να μην αγγίξουν ο ένας τον άλλον, βγάζουν τα μάτια τους για να μη δουν την ελπίδα και αυτοκτονήσουν. Κόβουν τη γλώσσα τους για να μην υποστηρίξουν το δίκιο, τους είναι πιο απλό να μη μιλάνε. Αλλά μέσα τους κάτι σαλεύει, δεν τους αφήνει να κοιμηθούν κι ας έχουν σφαλίσει όλα τα παράθυρα κι ας έχουν φράξει τα αυτιά τους με βουλοκέρι. Κάτι τους...
Διαβάστε περισσότερα

Φοβάμαι...

Εικόνα
 Άνθρωποι σκεπτόμενοι ή όχλος που με την παραμικρή αφορμή καταδικάζει τον διπλανό του; Φοβάμαι αυτούς που βαδίζουν στο πλευρό σου, αλλά στο παραμικρό παράπτωμα θα σε λιθοβολήσουν. Φοβάμαι αυτούς που ορκίζονται στη δημοκρατία, αλλά πολύ εύκολα τη σκίζουν σε κομμάτια και τη σταυρώνουν μπροστά στο πλήθος. Φοβάμαι εσένα όταν μιλάς για τα δικαιώματα του ανθρώπου, αλλά στην παρακάτω γωνία σκίζεις σε κομμάτια το διαφορετικό. Φοβάμαι εσένα που είσαι δίπλα μου στην πορεία, φωνάζεις μαζί μου, όμως αν διαφωνήσω μαζί σου, θα με ρίξεις στο πηγάδι της λήθης. Φοβάμαι τη χαραυγή που στο λυκόφως της φανερώνει τις ρωγμές της ελπίδας. Δε φοβάμαι όμως την ελευθερία, την αποτίναξη από τα δεσμά. Χαίρομαι, όταν μου κρατάς το χέρι και ψιθυρίζουμε μαζί την αλήθεια μας, ακόμα κι αν έχουμε αντίθετες απόψεις. Χαίρομαι, όταν βλέπω ανθρώπους να χαμογελούν και στα μάτια τους να καθρεφτίζεται ο ουρανός της αποδοχής. Ελπίζω, όταν ετερόκλητα απελπισμένα στοιχεία συναντιούνται, πασχίζοντας να ενώσουν τα κομμάτια ενό...
Διαβάστε περισσότερα