δεν παραδέχτηκα την ήττα..........

Και εκεί που λες πως βρήκες ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις, έναν άλλο άνθρωπο να γνωρίσεις,έρχεται ένας άλλος που είχες διαγράψει ή που τουλάχιστον είχες παραμερίσει από το χάος του μυαλού σου και από τον κυκεώνα των συναισθημάτων σου και ξαναμπαίνει βίαια, εισβάλλει και ανακατώνει κάθε μόριο του κορμιού σου,κάθε σου σκέψη, κάθε πόντο του είναι σου.... Και δεν σε αφήνει σε χλωρό κλαρί η σκέψη του ή έστω αυτό που έχεις αφήσει τον εαυτό σου να το μεγαλοποιήσει τόσο πολύ....Την παράνοια των ανείπωτων και ανέκφραστων πόθων σου.... Όμως, παρ'όλη την σύγχυση που μπορεί να σε έχει κατακλύσει, αναρωτιέσαι πώς ένας άνθρωπος μπορεί να σε έχει κάνει να μην παρατηρείς τίποτα άλλο γύρω σου όταν υπάρχει αυτός, πώς γίνεται να μην θέλεις να γνωρίσεις κανέναν άλλο, πώς γίνεται να απορρίπτεις όλους τους άλλους, να σκέφτεσαι  το κάθετι που τον περικλείει, να πονάς τόσο που δεν μπορείς να προχωρήσεις αλλά και να μην θες κιόλας να κάνεις το επόμενο βήμα.... Να νιώθεις πως αν είναι αυτός, είναι ο ένας

Η μοίρα μας είμαστε εμείς,έτσι δεν είναι;Δεν είναι γραμμένη σε κάποιο βιβλίο των καιρών, στην παλάμη κάποιας τσιγγάνας ή στην διάταξη των άστρων.... Αν δεν μας αρέσει κάτι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται για να το αλλάξουμε... Αν δεν μας αρέσει το μέρος όπου ζούμε, οι συνθήκες στις οποίες ζούμε, το επάγγελμα που κάνουμε, οι άνθρωποι που κάνουμε παρέα, τα χρώματα που βλέπουμε όταν ξυπνάμε, οι σκέψεις που κάνουμε, ο τρόπος με τον οποίο χειριζόμαστε καταστάσεις... Εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να αλλάξουμε τον ρου των πραγμάτων της ζωής μας, που μπορούμε να πάμε σε άλλη γη, να γράψουμε ένα ποίημα για να εκφράσουμε τον έρωτά μας, να αλλάξουμε μονοπάτι, να δούμε το φεγγάρι μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, να γεμίσουμε με χρώμα την γκρι ζωή μας, να χορέψουμε γυμνοί κάτω από έναν έναστρο ουρανό, να αγαπήσουμε μέχρι  να ματώσουμε, να κάνουμε χίλια δυο πράγματα που ποτέ δεν τολμήσαμε, να ζήσουμε.... Δεν ξέρω τι είναι μοίρα, αν υπάρχει και τι κάνει, ξέρω πως υπ